Հայաստանի բնակչության 29.4%-ը կամ 880 հազար մարդ պաշտոնապես համարվում է աղքատ: Սա 2016թ. տվյալների համաձայն, ինչը նշանակում է, որ երկրի յուրաքանչյուր երեք քաղաքացուց մեկն աղքատ է: Ըստ Հայաստանի Ազգային վիճակագրական ծառայության (ԱՎԾ) մեթոդաբանության՝ Հայաստանում աղքատությունը որոշվում է սպառման (ծախսի), այլ ոչ թե եկամտի մակարդակով: Աղքատության մակարդակը ներկայացվում է երեք շեմով՝ վերին, ստորին եւ պարենային կամ ծայրահեղ աղքատության:
Ո՞վ է համարվում աղքատ
Հայաստանում աղքատ է համարվում այն մարդը, ում ամսական սպառումը (ծախսած գումարը) քիչ է 40867 դրամից: Շատ աղքատ է նա, ում սպառումը չի գերազանցում 33418 դրամը, իսկ ծայրահեղ աղքատ է նա, ով սպառել է մինչեւ 23313 դրամ:
Թեեւ վիճակագրությամբ բնակչության շուրջ 30%-ն է գտնվում աղքատության վերին շեմից ցածր, սակայն մյուս հատվածը եւս սպառման բավարար հնարավորություն չունի։ Հայաստանում մեկ մարդու միջին ամսական ծախսը 2016թ. կազմել է 43978 դրամ, ինչն մոտ 11000 դրամով քիչ է նվազագույն սպառողական զամբյուղի արժեքից, որը կազմում է ամսական 54754 դրամ (2016թ. 4-րդ եռամսյակ): Այս թիվը հաշվարկված է որպես մարդու առողջության պահպանման եւ կենսագործունեության ապահովման համար անհրաժեշտ սննդամթերքի, ոչ պարենային ապրանքների ու ծառայությունների նվազագույն շեմ: Հետեւաբար, բնակչության այն զանգվածը, որն աղքատության վերին շեմից փոքր-ինչ ավել սպառելու հնարավորություն ունի, թեեւ աղքատ չի համարվում, նույնպես չի կարողանում ապահովել մարդու նորմալ կենսագործունեության համար անհրաժեշտ նվազագույն պահանջմունքները: